Oprogramowanie

 


<< powrót    

 

ESI[tronic]- nawigacja po programie -  W poprzedniej części został opisany sposób podłączenia się do gniazda diagnostycznego w samochodzie. Czas teraz rozpocząć nawiązywanie komunikacji pomiędzy urządzeniem testującym (np. KTS 500) i sterownikami samochodu.

Pierwsze kroki  |  Prezentacja dokumentacji technicznej | Nawigacja po programie ( << 1 | 2 | 3 )  |
System Warsztatowy Płyty CD programu ESI[tronic]  |
 


Szerszy opis zawartości programu informacyjnego (SIS) na przykładzie wybranego pojazdu ( Opel Omega-B 2.51).


Rys. 1

Nawiązywanie komunikacji może odbywać się na kilka sposobów. Może to być tzw. "Szukanie całkowite" (przez wszystkie grupy sterowników). Komunikacja tego typu przebiega najdłużej. Drugą możliwością jest "Szukanie grupowe". Przy tym wyszukiwaniu wybieramy tylko tę grupę sterowników, która nas interesuje, np. "sterowanie silnika". Trzecim sposobem jest wybranie konkretnego typu sterowania, np. Motronic M 1.5. Z tej metody korzystamy wówczas, gdy znamy rodzaj sterowania w badanym przypadku. Rys. 1

 

Po zakończeniu nawiązywania komunikacji ze sterownikami pojawia się lista sterowników, z którymi udało się połączyć. W naszym przypadku jest to sterownik silnika Motronic M 1.5. Rys. 2

 


Rys. 2


Rys. 3

Przechodząc dalej klawiszem F12 dochodzimy do kolejnych ważnych informacji. Ukazuje się okno, w którym pokazane są wszystkie dostępne możliwości badania danego sterownika. W naszym przypadku mamy do dyspozycji 5 punktów: identyfikacja sterownika, odczyt pamięci usterek, kasowanie pamięci usterek, pomiar wartości oraz test elementów wykonawczych. Są to informacje niezbędne do zdiagnozowania i usunięcia usterek. Dla niektórych samochodów lista taka może być ograniczona tylko do identyfikacji sterownika, odczytu błędów oraz ich kasowania. Dla innych pojazdów lista ta może być znacznie szersza od pokazanej w naszym przykładzie. Rys. 3
 
W punkcie "Identyfikacja" otrzymujemy informację o numerach sterownika. "Pamięć usterek" to odczyt występujących błędów w pamięci sterownika (rys. 4). Odczyt błędów zawęża nam obszar lokalizacji usterki. Wybierając ten punkt otrzymujemy informacje w formie tekstowej opisujące rodzaj błędu (rys. 5). W naszym przypadku pierwszym odczytanym błędem jest błąd nr 13 "Sonda lambda. Przerwa". Każdy ze wskazanych błędów można podświetlić i zobaczyć, przy jakich parametrach pracy silnika (obroty, temperatura) dany błąd wystąpił, oraz czy mamy do czynienia z usterką sporadyczną czy ze stałą (rys. 6). Rys. 4, 5, 6
 
 


Rys. 4
 


Rys. 5
 


Rys. 6
 

Kolejny punkt to "Kasowanie pamięci usterek". Najpierw należy oczywiście usunąć usterkę. W tym bardzo pomocne są wskazówki zawarte w systemie informacyjnym SIS, gdzie znajdziemy technologie napraw pojazdów, a także funkcja "Wartości zmierzone" (rys. 7). Punkt ten daje nam możliwość jednoczesnej obserwacji na ekranie maksymalnie czterech wybranych parametrów. Wyniki z odczytu tych parametrów przedstawiane są w formie wartości (rys. 8) lub w formie przebiegów czasowych (rys. 9). Rys. 7, 8, 9

 


Rys. 7
 


Rys. 8
 


Rys. 9
 


Ostatnim punktem w naszym przykładzie jest funkcja "Elementy wykonawcze", która pozwala wykonać ich test. Po wybraniu tego punktu i zapoznaniu się z warunkami przeprowadzenia testu uruchamiamy go przyciskiem F2. Są to kilkusekundowe testy, w których następuje załączanie badanego elementu, a jego praca oceniana jest "na słuch". Rys. 10
 

Wykonanie omówionych punktów jest podstawą do prawidłowej diagnozy pojazdów oraz wykrycia i usunięcia błędów ze sterowników.


Rys. 10
 

 
<< Poprzednia strona     1 | 2 | 3

 

 

Webmaster: Robert Świderski

2002-02-09